Mesela amalar. Kısaca gözü olup da görmeyenler, göremeyenler…

Bir gün Efendimiz s.a.v.’in yanına Hz. Ebu Bekir r.a. gelir.

“Ya Resullah, seni görmeye, seni seyretmeye seni dinlemeye, seninle birlikte olmaya doyamıyorum. Canım gönlüm her daim seninle birlikte olmak istiyor” deyip, başlıyor ağlamaya.

Hz. Ebu Bekir aşkı bu ya, her anlattığımda gözlerim yaşarır.

Efendimiz s.a.v. “Bütün insanların imanı bir tarafa, Hz. Ebu Bekir’in imanı bir tarafa” diye boşuna söylememiş….

“Ya Ebu Bekir, senin dostluğun arkadaşlığın muhabbetin ve varlığın da bana huzur veriyor. Aynı duygular benim içinde geçerli” deyip başlıyorlar sohbete…

Derken yanlarına Ebu Cehil çıkıp geliyor.

Açıyor ağzını yumuyor gözünü;

“Ya Muhammed seni gördüğüm zaman şeytan görmüş gibi oluyorum.

İçim daralıyor, seni görmeye tahammül edemiyorum v.s.…” .

Ağzına ve aklına gelen ne kadar çirkin şeyler varsa hepsini sayıp döküyor…

Efendimiz sükunetle, cevap veriyor

“Ey Ebu Cehil ben insanların aynasıyım. Bana bakan bende kendini görür. Biraz önce Ebu Bekir geldi bana baktı kendindeki değerli hasletleri

(özellik ve güzellikleri) gördü.

Sen baktın sende var olan şeytani değerleri gördün.

Kime nasıl bakarsak öyle görürüz.”

Şimdi durup düşünme zamanı.

Kime nasıl bakıyorsak öyle gördüğümüzü ah bir anlayabilsek…

Karşımızdaki kişinin bize aynalık yaptığını bir bilebilsek…

Tebessümle baktığımız zaman, tebessüm yansıyacağını,

Asık suratla baktığımız zaman, çirkinlik yansıyacağını bir kavrayabilsek,

Sanırım sağlıklı ilişki ve iletişimlere ilk adımı atmış oluruz.

Kristal çerçeveli güzel aynalık yapan nur yüzlülere selam olsun…

Unutmayalım ki suretler (surat ve yüzler),

her daim siretleri (iç alemleri) yansıtır.

Kalbi nurlu, yüzü nurlu, sözü nurlu güzel insanlara selam olsun….

Mahir Eyüboğlu

29.12.2012