Her şey ama her şey sevgi üzerine yaratılmıştır.
Gönlümüze huzur veren her şeyde sevgi vardır.
Sevgileri ağız tadıyla yemenin yolu olgunlaşmasında yatar.
Olgunlaşmış sevgiye saygı denir.
Yani sevgi değerleri her yan ve yönüyle, tat verici hale gelmelidir ki saygı değeri kazansın. 
Karşımıza aldığımız her insanla zıt konumda oluruz.
Benim sağım onun solunda, onun solu benim sağımdadır.
Bu hiç değişmez.
Zıtlıkların varlığı kaçınılmazdır.
Ancak aynada kendimize baktığımız zaman, bu zıtlığı görmeyiz. 
Aynada sağ elimizi sağda, solumuzu da solda görürüz.
Hâlbuki karşımıza aldığımız insanda bu böyle değildir. 
Peki, karşımızdaki insanla çatışmaktan veya, zıtlaşmaktan nasıl kurtuluruz?  
Aslında cevabı çok basit ama, uygulaması ise çok zordur.
Ne zaman ben kendimi onun yerine koyabilirsem, ben o olurum, o ben olur.
Olgunluk, başkasının dünyasında yaşamak sanatıdır. 
Ben onun yerine kendimi koyduğum ve onun dünyasına girdiğim zaman, onun sağını sağımda, solumu solumda görmeye başlarım. 
Kendime yapılmasını istemediğimi, başkalarına yapmaya kalkmam.
O zaman yaratılmışı yaratan adına sevmeye başlarım.
Sevgilerim olgunlaşır. Saygıya dönüşür.
O sevgiyi kullanırken, o sevgiyle ilişkiler kurarken, o sevgiyle yaşarken, yaşamdan ağız dolusu tat almaya başlarım. 
Ağzımın tadı kaçmasın diye de elimden geleni yaparım.
Her şey sevgiyle yaşar.
En iyi ilaç sevgidir.
Olgun ve seviyeli sevgilerden saygı doğar.
Laubali ve cıvık ilişkilerden, seviyesiz sevgilerden uzak, nice sağlıklı ve olgun sevgiler yüklenmenizi dilerim.